In 2002 ontdekte ik Cambodja voor het eerst. Het land straalde een bijzondere mix van schoonheid en pijn uit: weelderige rijstvelden en eeuwenoude tempels stonden in schril contrast met de stille sporen van de genocide onder Pol Pot. Families probeerden hun leven opnieuw op te bouwen, vaak zonder te beseffen wat hun land en huizen werkelijk waard waren. Voor mij voelde het als een plek vol verborgen schatten en onvergetelijke verhalen.

Toen ik in 2006 besloot er langere tijd te wonen, werd Cambodja mijn dagelijkse wereld. Het leven was eenvoudig, soms uitdagend, maar altijd levendig: bruisende markten, stoffige wegen en huizen die met minimale middelen werden opgebouwd. In 2007 ontmoette ik Naren, mijn vrouw, en onze band groeide snel. In 2010 werd onze dochter Kalliyan geboren, een klein wonder dat ons gezin compleet maakte en mijn verbondenheid met het land alleen maar versterkte. Samen ontdekten we de schoonheid en uitdagingen van Cambodja, en voelden we ons deel van een gemeenschap die ondanks alles warm, veerkrachtig en gastvrij bleef.

In de jaren die volgden zag ik het land langzaam veranderen. Nieuwe gebouwen verrezen, wegen verbeterden, en steeds meer mensen begonnen de waarde van hun land en huizen te begrijpen. Toch bleef de essentie van het leven onveranderd: veerkracht, warmte en verbondenheid. Ons gezin groeide mee met deze veranderingen, en we leerden steeds meer over de cultuur, de mensen en de geschiedenis die hun dagelijks leven vormde.

Voor Kalliyan keerden we later terug naar Europa, zodat zij betere studies kon volgen. Toch zijn we altijd verbonden gebleven met Cambodja. We keren regelmatig terug, bouwend aan een leven dat zowel onze Europese toekomst als de diepe wortels van Naren en Kalliyan eert. Cambodja is niet alleen een land dat ik heb ontdekt; het is een thuis geworden in ons hart – een plek van veerkracht, liefde en onvergetelijke herinneringen die met elke generatie groeien.